Polityka
Prezydent ogłasza nowy przedmiot, "Wychowanie do Życia w Polskim Raju
Pan prezydent Karol Nawrocki, najwyższy zwierzchnik pilności rodzinnej i strażnik kulturowego kodu, oznajmił wieczornym wpisem na platformie X, że „pod niewinnie brzmiącą nazwą Edukacji Zdrowotnej próbuje się przemycać ideologię i politykę”, więc wypisuje swego ukochanego synka z tych zajęć i razem z episkopatem tworzy przedmiot Wychowanie do Życia w Polsce (WŻP). Bo gdyby EZ się rozwinęło, mogłoby się przecież okazać, że dzieci mają swój rozum, swoje emocje i – co najgorsze – rodzice mogą mieć inne zdanie niż Kościół albo konserwatywny mainstream.
Program przedmiotu „Wychowanie do życia w Polsce”
Nowy przedmiot, który ma zastąpić „ideologiczną edukację zdrowotną” promowaną przez lewicę i podstarzałych libertynów, przewiduje kompleksowe przygotowanie młodzieży do funkcjonowania w polskiej rzeczywistości. Program obejmuje następujące zagadnienia:
Moduł I: Sztuka unikania problemów
- Jak nie mówić o problemach psychicznych (bo nie wypada)
- Depresja? Jakby poszedł do kościoła, toby mu przeszła
- Uzależnienia: „Po co o tym rozmawiać, skoro można po prostu nie pić”
- Babcine sposoby na wszystko (od spirytusu po syrop z cebuli)
- „Mnie w szkole nie uczyli o prezerwatywie, a patrz, mam siedmioro dzieci i żyję.”
- Jak rozpoznać, czy twoje dziecko nie zostało „zaideologizowane” przez nowoczesną wiedzę
- „Bo tak mówi tradycja” jako argument na wszystko
- Jak odpowiadać na pytania nastolatków: „Najpierw skończ szkołę, potem pytaj.”
- „Kiedy będziesz miał własne dzieci, to zrozumiesz” – złoty standard pedagogiki.
Po sukcesie „Wychowania do życia w Polsce” prezydent planuje więcej projektów wspólnie z renomowanymi ośrodkami badawczymi:
- „Geografia bez zmian klimatu”
- „Historia tylko pozytywna” (żeby młodzież była dumna z kraju)
- „Ambiwalentna Matematyka z wartościami” (gdzie 2+2 czasem może być 5, jeśli nam to pasuje)
„Wreszcie przedmiot, który nie naucza dzieci myśleć, tylko wierzyć. To jest przyszłość polskiej edukacji!” – powiedział jeden z hierarchów, który chciał zachować anonimowość.
Zakończenie
Dzięki „prekursorskiej” decyzji prezydenta Nawrockiego polskie dzieci zyskają szansę na przygotowanie się do życia w kraju, w którym problemy skutecznie zwalcza się, udając, że ich nie ma. Sam prezydent tłumaczy: „pod niewinnie brzmiącą nazwą przedmiotu próbuje się przemycać do polskich szkół ideologię i politykę”. A przecież czym innym jest nowoczesna wiedza, jeśli nie najgroźniejszą z ideologii? Kto wie – może za sto pięćdziesiąt lat, gdy nasza wiedza o świecie całkowicie się zmieni, potomni uznają właśnie nas za wizjonerów, którzy odważnie bronili dzieci przed niebezpieczeństwem.
